Alvaro Aragon Ruano talde honen ikertzaileak Príncipe de Viana aldizkariaren 291 zenbakian (2025) «Sistema jasangarri baten ezarpena Urdazubi eta Zugarramurdiko baso eta mendietan antzin erregimenean, menpekotasun, zailtasun eta gatazken gainetik» izeneko artikulua argitaratu du.
Urdazubi eta Zugarramurdiko ekonomia basogintzan, abeltzaintzan, burdingintzan eta nekazaritzan oinarritu zen XIX.mendera arte. Herrixka moduan sortu zirenetik, Urdazubiko Monastegiaren menpe, bien arazorik nagusiena mendi propiorik ez zutela izan zen, eta, ondorioz, Baztan Haraneko herri lurrak ustiatzera behartuak zeudela, baina era mugatuan, ez auzoko bezala, hori monastegiari baitzegokion. Lan honetan, egoera berezi horren ondorioz, mendi eta baso kudeaketaren bilakaera aztertuko da XIV. mendetik XIX.mendera arte. Ikusiko den moduan, ezarritako sistema jasangarriari esker burdingintzak eta abeltzaintzak, bi jarduera nagusiek, beren baliabideen beharrak asetzen lortu zuten mendeetan zehar.
Artikulua esteka honetan deskargatu ahal da.

Álvaro Aragón Ruano, investigador de este grupo, ha publicado el artículo titulado «Sistema jasangarri baten ezarpena Urdazubi eta Zugarramurdiko baso eta mendietan antzin erregimenean, menpekotasun, zailtasun eta gatazken gainetik» [«La implantación de un sistema sostenible en los bosques y montes de Urdax y Zugarramurdi durante el Antiguo Régimen, por encima de dependencias, dificultades y conflictos»] en el número 291 (2005) de la revista Príncipe de Viana.
La economía de Urdazubi y Zugarramurdi se centró en la silvicultura, la ganadería, la siderurgia y la agricultura hasta el siglo XIX. Desde que surgieron como aldeas, bajo el dominio del Monasterio de Urdazubi, el principal problema de ambos fue que carecían de montes propios, lo que les obligaba a explotar las tierras comunales del Valle de Baztan, pero de forma limitada, no como barrio, que correspondía al monasterio. En este trabajo, como consecuencia de esta situación particular, se analizará la evolución de la gestión de montes y bosques desde el siglo XIV hasta el siglo XIX. Como se verá, el sistema sostenible implantado permitió que la siderurgia y la ganadería, las dos principales actividades, lograran a lo largo de los siglos satisfacer las necesidades de sus recursos.
El artículo puede descargarse en este enlace.